I vividly remember my first yoga class. My then-roommate and I had accidentally signed up for an intermediate level practice. We laughed as students around us flipped into Headstand while we struggled to (barely) understand Down Dog.
But after fumbling our way through that dynamic, breath-filled class, I spent the entire night writing. There was clearly something for me to discover with yoga, and I kept following that feeling until it became a steady part of my life.
Yoga en schrijven zijn praktijken die veel gemeen hebben. Beide richten zich op zorgvuldige aandacht aan de wereld en onszelf erin. Beiden vragen ons om aanwezig te blijven en te overwegen hoe we ons voelen, bewegen en wat er gebeurt rond en in ons. Het woord Inspire komt van de Latijnse wortel die betekent om in te ademen, en voor velen van ons ademt onze yoga -praktijk een gevoel van creativiteit binnen.
En als het specifiek op poëzie aankomt, werken beide bewust met de ademhaling. Net zoals yogi's hun beweging uitvoeren naar inhalaties en uitademingen, beschouwen dichters de adem in beslissingen over ritme, herhaling en waar een lijn te breken. Poëzie heeft ook oude wortels in een orale traditie waar adem werd gebruikt om lijnen te meten om ze gemakkelijker te onthouden te maken. Je zou kunnen denken aan de adem als dansen door gedichten en yoga gedurende de tijd.
Op de yogamat en op de pagina bieden deze praktijken een soort medicijn te midden van een wereld van drukte en overweldigen. Ze eren precieze beslissingen en laten ook ruimte voor mysterie. Ze moedigen ons aan om te vertragen en op te merken wat anders verloren kan gaan in scrollen en haasten. In feite kan de aanwezigheid die nodig is om een gedicht te creëren een nuttige praktijk zijn op zichzelf die ons wegtrekt van de werveling van de geest, net zoals iemand in yoga ervaart.
Maar dit is niet alleen een hedendaags concept. Er is een traditie van dichters die werkten met contemplatieve praktijken zoals yoga en meditatie. Dichter Allen Ginsberg mediteerde vroeger met een pen en papier naast zijn kussen voor het geval een idee naar hem toe kwam. Dichter Mary Oliver maakte beroemd lange meditatieve wandelingen met een notitieblok in de hand. De innerlijke ruimte die is gemaakt in yoga en andere contemplatieve praktijken kan aanleiding geven tot poëzie en kunst, als we opletten. Ik denk graag aan deze praktijken als bewegen in een oneindig symbool - yoga kan helpen ruimte te maken voor poëzie in onze geest en harten, en poëzie kan ons op zijn beurt inspireren om terug te keren naar de mat.
En er is iets devotioneels aan beide kunstvormen. Waar we onze aandacht leggen is waar we onze liefde plaatsen. Zoals dichter Sylvia Plath schreef, haalde ik diep adem en luisterde ik naar de oude opscheppen van mijn hart. Ik ben, ik ben, dat ben ik. Is dit niet ook wat er gebeurt tijdens de praktijk van yoga?
Video laden ...gedichten
In de loop der jaren hebben we verschillende ongevraagde gedichten over yoga van lezers ontvangen. Dit inspireerde ons op zijn beurt om een oproep te doen voor yoga-geïnspireerde poëzie. Al snel werden onze inboxen overstroomd. Sommigen stuurden gedichten over houdingen. Anderen over meditatie of persoonlijke inzichten die uit de praktijk zijn afgeleid. Velen waren getiteld. Een paar is afkomstig van een universiteitscursus waarin deelnemers werden gevraagd om te schrijven in het Sanskriet en Engels. Hieronder vindt u een selectie van yogadichten die zijn ingediend door onze lezers. Misschien zul je overwegen om je eigen te schrijven.
Aspecten van Aparigraha
Ook dit zal voorbijgaan
De constante angst voor je toekomst
De gebalde kaak
De angst om hart te zijn gebroken
Het hartzeer zelf
De toekomst zal aankomen
Je kaak heeft niet zoveel te houden
Je zult niet bang zijn voor een hartzeer omdat het ook vluchtig was
Ook dit zal voorbijgaan
De vrede die je voelt op een langzame zondag
De opwinding die het gloeilampmoment volgt
De naïviteit die alleen je denkbeeldige vrienden onthouden
De diepe buik lacht op meisjesavond
Het gaat uiteindelijk allemaal voorbij
Alles schijnbaar goed of slecht
Dus geef jezelf het cadeau
En voel me volledig
—Nenna Bowie
Ervaring
Yoga is ervaringsgenezing.
We leren hoe we ons perspectief kunnen verschuiven,
Door beweging en adem
Stilte en observatie
Door te vertragen
Niet zo veel denken
Het is geen intellectuele oefening
Het is subtiel, gevoel
En het evolueert tot het liefhebben van onszelf
geheel
Hoe meer we het leren kennen
Hoe meer we kunnen omarmen.
Als we beginnen op te merken,
Luister en leer,
We onthullen meer dat we alles onthullen wat we echt zijn
De prachtig unieke
complex
rommelige wezens die we hebben gemanifesteerd
Als energie op aarde
In de stilte is er ruimte om alles vast te houden
Als we onszelf in ons hart houden
We kunnen deze liefde met anderen delen
Zonder voorwaarde
Dus laat jezelf ervaren
Gevoel
Genezen
—ANA BARTLETT
Een liefdesbrief aan yoga
Bedankt dat je mijn anker bent.
Door de praktijk,
Ik heb een thuis in mijn lichaam gevonden
en dankbaarheid voor wat het kan doen.
Om me geduld te leren,
Afgestemd op het kleine weten
van waar te gaan,
wanneer te duwen,
en hoe te blijven.
Voor het geven van ruimte in een drukke wereld, vertragend wanneer alles versnelt. Ik weet dat ik altijd een plek heb om naar terug te keren.
—Quyen Tran
Seizoenen van mijn praktijk
De winter van mijn praktijk is koud, langzaam en gezellig.
Pauzeren, verjongen, winters en rusten,
In dit seizoen van contemplatie en reflectie.
De lente van mijn praktijk is transformerend, geduldig en langzaam ontwaken.
Zaden planten voor constant leren, water geven, wieden en wachten om te bloeien,
In dit seizoen van groei en uitbreiding.
De zomer van mijn praktijk is heet, vurig en snel.
Pushing, streven, perfectie en prestaties,
In dit seizoen van verkenning en rijping.
De val van mijn praktijk is droog, koeler en verandert dagelijks.
Langzaam aarding, vrijgeven en loslaten,
In dit seizoen van verdriet en verdriet.
De seizoenen van mijn praktijk
Volg de seizoenen van mijn leven.
Elk laat me zien dat ik moet zijn
aanwezig met wat is.
Ik weet in welk seizoen we zijn
Door te zoeken naar de seizoenen binnen.
Uitbreiding in de zomer, vrijgeven in de herfst, in de winter en bloeien in de lente.
Ik kom aan bij mijn mat en begroet ze allemaal.
—Aijs bekend
Verplaats zoals jij
Geest, lichaam en adem
Dans samen op de mat
Vrijheid in het hart
—Amy Zambrano
Ik ben een zwarte vrouw
Stepping into your class
Ik blijf, maar er is hier niemand zoals ik
Ik blijf, ook al draait mijn maag
Ik blijf en adem in de overweldiging
Ik blijf, rol mijn mat uit
Ik blijf, als je geen kleurgrenzen zegt en allemaal namaste
Ik blijf, wanneer de poses buiten mijn bereik liggen
Ik blijf, na het horen neem in plaats daarvan een kindhouding
Ik blijf, ook al ben ik genegeerd
Ik vertrek en zal nooit meer terugkeren
achterovergekamde kapsels
—Karen James
Moederdochter Yin Yoga
Ik steel een blik
Mijn hart open
Bolster onder mijn rug
Daar is ze
Vatbaar voor de lucht
Hart breed
Gezicht slap
Vol leven, licht en energie
Kastanje haar verzameld in een hoog broodje
Lanke ledematen die zich vestigen
Handen die elkaar ontmoeten in haar hartcentrum
Kalm
Vredevol
Inhoud
Als het zelfs voor een moment is
Ik ben dankbaar voor deze praktijk
Ik ben dankbaar voor deze stollen tijd
Samen
Harten open voor de lucht
Lichamen verankerd aan onze matten
Wortels tikken
Aangesloten
Naar ons lichaam
Aan onze geest
Aan moeder aarde
Uitbreiden naar buiten
Mijn Mama -hart schijnt
—Siri Newman
Yoga: Do
Het pad van yoga zou kalm moeten zijn
Yoga doet geluk.
Dipayye cha manam yogah
en alle gelijke geest
Yogaḥ karotu
Yo-Ga-Ga-Ga-Ga-Ra-Ra-Ta-Ta Johns-Yad
yo-g-su-khaṃ-ka-ro-tu-hi
di-PA-Na-Na-Na-Na-na-na-na-na-na-gaa-Ga-ga-gauw
SAR-VI-CA-SA-MA-de-DAR-NAH
Moge yoga doen
Moge het pad van yoga vredig zijn.
Moge yoga geluk brengen.
Moge yoga de geest verlichten.
Moge yoga gelijkmoedigheid aan iedereen brengen
Er is geen stilte in de oceaan.
Er is geen stilte in de oceaan.
je ademt in,
De lilting -zwelling van zoute uitgestrektheid trekken
in zonovergoten kusten en zand-gekakte enkels,
Yawing tegen de smaak van gorgelende zeafoam en maanverlichte zeewier.
Je houdt je adem in en luwt je ogen tegen de pekel,
voor onder het oppervlak ligt een karnende kracht -
een mooie en ziedende overgave,
bescheiden in zijn decorum, maar toch standvastig in zijn breedte-
een moment van pauze temidden van eeuwige getijden,
Zoals de aarde zijn adem inhoudt.
Alleen voordat de golven opnieuw duiken.
En met hen de lucht van uw longen,
zich terugtrekkend in zijn oorspronkelijke expanse van zout en rots-
een eb en stroming tegen wind-gesneden gezichten van kalkstenen kusten,
in de beslist afstandelijke goddelijke pulsatie.
Maar ondanks alles draait de oceaan verder.
zijn ritmische stilte doet denken aan de baarmoeder,
met de kracht om op te schorten in een bakermat van bescherming,
maar ook met het vermogen om te verdrinken.
je ademt in -
de zoutsprays,
Een meeuw schreeuwt uit,
En daar ben je weer.
Er is geen stilte in de oceaan.
—Laure Bocka
Child's Pose
Ik krul op,
heupen zinken naar mijn hielen,
laat het gewicht van mijn lichaam los
en zijn spanningen
naar de aarde.
Handen in gebed,
vingertoppen rusten
in het plakkerige gras
Terwijl deze bries voor mij loopt.
Nu -
Moeder Natuur
is zoveel meer
dan mijn imaginaire vriend uit de kindertijd -
Maar een echte moeder
Een verzorgende moeder
En ze houdt me hier vast.
—Allison Zaczynski
Prakṛti's dilemmar
Natuur dvaidhavah
Prak ṛ Tidvaidhibhāva ḥ
Wat is het nut voor haar, maar als dit het doel van de man is?
Hij zou moeten zien dat alles wat met elkaar moet worden gecombineerd.
Kiṃ tasmin asi tasyai tu puruṣārtham idaṃ hi cet |
2 ioldu sā you tat sarvaṃ saṃyogaḥ syāt parasparam ||
Maar wat zit er voor haar in?
Als dit hele universum bestaat omwille van te veel ṣ a .
Hij ziet misschien, maar dat is ze allemaal!
Hun yogische verbinding moet complementair zijn.
—Dr. Zoë Slatoff
Elegantie
Dubbele duif, voorwaartse vouw,
Een kamer vol met hield-still longen
En Kristen zegt, iets doen
om de adem terug te brengen.
Lane Frost Keulen
Oh, kijk! Hoe vaak
Het goddelijke heeft een manier gevonden om te spreken
door de kwestie van deze wereld.
Om rechtstreeks naar het hart van ons te komen.
Hoe allemaal tegelijk -
Het is gemakkelijk gemaakt.
Kon het eerder zijn gekomen?
Hoeveel lijden had kunnen worden gered?
Ik zou die vragen kunnen stellen.
Hier ben ik in plaats daarvan, Was het niet allemaal de moeite waard?
uit mijn keel opstaan, uit mijn lippen.
Om deze waterveer te hebben
van mijn gezicht
zoals het de lucht doet
zoals het de geiser doet
Deze viering
Dat het zo is - het is zo! -
We helpen elkaar
Breng de ziel terug
door een duif, een keu,
Misschien nog steeds nooit weten.
—Natalli hield van
Savasana
'S Nachts zo donker kunnen de ogen niet focussen,
Laat uw behoefte aan licht los.
Laat je bloesems naar de zee gaan;
Laat elk bloemblad los bij het hoogste tij.
Laat je ketting naar de golven gaan.
Laat de pagina's van het goed afgescheiden dagboek los
Dat markeert je leven; Laat het lint los
Dat hield het al die jaren op zijn plaats.
Bij het laagste tij langs de kust,
Leg je ballonvakken van hun tokens leeg;
Ze zullen snel genoeg door anderen worden verzameld.
Laat je stappen achter in zand;
Ze zullen ook snel worden opgelicht.
Laat je hart los, gebroken of vol.
Breng je hart in je twee handen naar de Rocky
getijdenpoelen die pulseren en ademen -
Zet je hart zachtjes in het ondiepe water
waar spieren zich aan het leven vasthouden,
En laat je hart gaan.
Alleen dan de barnsteenbeurt van Will Morning
zichzelf voorbij het zoutwater zwelt op.
Alleen dan mag je de vouw in de lucht zien
dat vogels erdoorheen reizen.
—J. Reuben Appelman
Ishvara pranidhana
Ik zou graag een plankton zijn
Begooid door de zoute zee
In je comblike mondje geborsteld
Gapend en consumeren
Ikzelf en een miljoen anderen
Stroomt naar beneden je sokkul
In je rode, rode maag
Naar een lot zonder wistend
Ik zwem in een spleet
Een kleine vouw zuur
Waar mijn gebogen wervelkolom oplost
Kort leven zo lief en woest
—Sara Blowers
De schoonheid in het leven is binnen
Onze eigen
Directe ervaring.
Houden van wat is,
Zoals het is,
Zoals het gebeurt
Zonder nodig
Om het te zijn -
Het innerlijke drama ongedaan maken
Verzet tegen verandering
De bijlagen ongedaan maken aan hoe het
Zou moeten zijn
We gewoon
Vrije onszelf
Om te voelen
Om te ademen
Zijn
En worden
- Mate Paula
mul voor mannen
Verslaving
Het glijdt ongezien in het feest
Als een stille dief
vastbesloten om te stelen wat het meest waardevol is.
Het glijdt in de botten en verlangens
en wordt gezellig in de gemakkelijke stoel.
Het begint om speciale traktaties,
eisende dagelijkse behandeling,
Een herhaling van een wascyclus:
spoelen en herhalen, droog,
spoelen en herhalen, droog,
Maar deze stof droogt nooit helemaal
En het draaien is eeuwig.
Het eet alle kruimels van het bord
gewoon om terug te keren naar de leegte van verlangen,
het enige vuur dat het weet,
De enige match om de transgenerationele vlam te ontsteken
Op het familie -altaar van DNA.
Verslaving cares only for itself,
voedt alleen zichzelf,
doen alsof het de remedie is voor de diepere pijn,
Bellen ……… Bellen …….
Assuage ... Assauage!
Deze remedie kan niet genezen
maar wordt alleen maar verdiept
en dikker het litteken van de originele pijn,
meer uitrekken vereisen,
Meer hete yoga,
om het litteken te scheuren en uit te strekken,
De wond uitoefenen om het zachter en buigzaam te maken,
De geografie van pijn die meer gedetailleerd wordt:
de zachtheid ervan hier,
De taaiheid daarvan daar.
Verslaving is the unwanted guest
Een huis van leugens creëren
waar alleen het kan leven.
Hoe vraag je het om te vertrekken?
Een nieuw huis bouwen;
Noem het het lichaam.
Plaats het in een buurt
waar het iedereen om hen geeft.
Laat het drogen in de zon in de achtertuin
Als een oude laken.
Laat het een gebedsvlag worden
het markeren van een grens
Waarop nooit terugkeert,
fladderend haveloos en gescheurd
in de westelijke wind
bij zonsondergang.
In de nieuwe ochtend,
hou van de kleine vogels
dat durft op de lijn te landen
bij zonsopgang.
—Phillip Dirks
Vissen poseren
Het bekken is een anker
de ribbenkooi drijvend
Op de rug van geknoopt touw
i
ga duiken
enige waarheid
kan bovenaan staan
van mijn hoofd
alveoli tentakels spoelen
de motor van hart
Ik leer door water te kijken
het wordt een vergrootglas
Cellen openen
een miljoen patrijsporen
waar ik naar beneden ging
Nu ga ik omhoog.
—Sarah Herrington
