Door Hillary Gibson
Ik ben altijd intens competitief geweest, mezelf voortdurend uitdagen om doelen te bereiken en mezelf te vergelijken met anderen. Toen ik iets meer dan een jaar geleden met yoga begon te oefenen, voelde ik dat ik een gemeenschapsplaats had gevonden, een ruimte waar de concurrentie verdwijnt. Yoga-studio's gevuld met bewegende lichamen stralen een sfeer van We zitten hier allemaal in, een gekoesterde ruimte in een wereld waar meestal een overleving van de meest-hetste mentaliteit heerst.
Dus, waarom hebben sommige yogastudio's spiegels?
Voor mij is yoga een plek geworden om alle concurrentie uit te schakelen. Ik oefen yoga om mijn fysieke lichaam te versterken, mijn geest te kalmeren en vergeet een tijdje de ultieme doelen waar ik constant naartoe werk. Gedurende een uur zijn mijn huidige bewegingen niet de middelen voor een einde.
But when I step into a studio enclosed by mirrors, I immediately feel restricted. Even if I waltz into class feeling every bit my inner goddess, as soon as I see my reflection I know I’m not going to have the liberating practice I hoped for. I know, I know, I’m supposed to love my body and embrace its beauty as is, but let’s face it: In a society where people are trained to meet unreasonable standards of body image, practicing non-judgment is really hard. And it’s difficult to tune out the yogini executing a flawless Ardha Chandrasana (Half Moon Pose) to my left and not wish I could perform it as gracefully.
Maar yoga gaat over empathie - zelf en anderen - en erkenning, geen concurrentie. Het is wanneer spiegels binnendringen op een yogaluimte die ik mezelf hier bewust aan moet herinneren.
Ik veronderstel dat sommige mensen hun spiegelbeeld willen zien om hen te helpen met afstemming. Dat is een verstandig argument, maar ik heb ontdekt dat het gevoel dat de houding is in plaats van het te zien, de reacties van het type spieraangeheugende type veroorzaakt. Ik veronderstel ook (en heb vaak getuige) dat sommige mensen echt hun spiegelbeeld bewonderen en die voor- en middelste plek gebruiken om een paar modelgezichten te raken. Ik moet nog geen fotografen zien, maar ik denk dat er wat yogi -paparazzi in de schaduw opdoemt.
Voor mij bevorderen spiegels een competitieve visuele sfeer die anders niet zou en niet zou moeten bestaan in een yogastudio. Misschien komt de irritatie die ik voel naar spiegel beklede muren van mijn eigen onvermogen om zelfoordeel in bepaalde situaties uit te schakelen, maar ik denk dat er ook iets te zeggen is voor hun interferentie met yogische praktijken zoals Drishti. In een kamer bekleed met spiegels die wankelende yogi's weerspiegelen of visuele bronnen van zelfbewustzijn versterken, is het een uitdaging om de afleidingen af te stemmen en je focus zacht te houden.
Wanneer spiegels aanwezig zijn, merk ik dat ik na een yogapraktijk aanzienlijk minder verjongd en zelfminnend merk. Ik koester de kans om kritiek uit te schakelen en mijn gevoelens en lichamelijke sensaties te waarderen zonder oordeel. Tijdens mijn yogapraktijk wil ik mijn reflecties naar binnen concentreren, niet op een beeld in een spiegel.
Hillary Gibson is de Web Editorial Intern bij Stylesway VIP en studeert Engels aan de Universiteit van Californië Berkeley.
